Een doener en een denker, samen op terugreis vanuit de wintersport.
Totdat de slagboom in Italië anders besloot. De Tesla werd niet goed geregistreerd en we kwamen stil te staan, midden in de nacht, op een verlaten parkeerterrein. Geen werkende hulpknop. Geen personeel te bekennen. En het parkeerkaartje? Ingenomen door de automaat.
Wat er toen gebeurde, vond ik achteraf gezien fascinerend. Niet vanwege de situatie zelf (al was die best spannend), maar vanwege de dynamiek tussen ons tweeën.
De doener en de denker in actie
✔️ De doener – hoog in energie – sprong uit de auto. Ging ijsberend rondjes lopen, probeerde knoppen, trok aan de slagboom, en overwoog serieus om er gewoon tegenaan te rijden (echt waar..)
✔️ De denker – lager in energie – bleef rustig zitten. Analyseerde scenario’s, raadpleegde ChatGPT, zocht online naar ervaringen van anderen en vond uiteindelijk een lijstje met telefoonnummers.
En samen kwamen we eruit.
De denker vond het juiste nummer. De doener pakte de telefoon. Terwijl de een het overzicht hield, ging de ander in de actie. Er was geen discussie over wie het ‘goed’ deed. We deden allebei gewoon wat voor ons natuurlijk was en juist daardoor kwamen we letterlijk weer in beweging.
De kracht van verschil
Wat me trof aan dit moment, is hoe herkenbaar het is voor de dynamieken die ik zie in teams. Binnen organisaties gebeurt namelijk precies dit: mensen verschillen in hoe ze denken, voelen en handelen. En juist die verschillen zijn waardevol, als je ze tenminste weet te benutten.
Maar vaak wringt het.
De denker vindt de doener te impulsief.
De doener vindt de denker te traag.
En ondertussen gaat er kostbare energie verloren aan frustratie of miscommunicatie.
Wat helpt, is inzicht.
In jezelf. In de ander. In de patronen die je onbewust volgt.
Want zodra je begrijpt waarom iemand anders reageert zoals hij doet, en wat jouw eigen reflexen zijn, ontstaat er ruimte. Ruimte om elkaar aan te vullen in plaats van tegen te werken. Ruimte voor echte samenwerking, waarin verschillen niet in de weg staan, maar juist de sleutel vormen tot beweging.
Herken jij de doener of de denker in jezelf?
Ik in elk geval wel. En inmiddels ben ik blij dat ik beide kanten steeds beter herken — in mijn werk, maar ook gewoon, midden in de nacht, bij een Italiaanse slagboom. 😉
