In de eerste jaren van mijn carrière ging ik direct mee in de flow van de hele dag volgepland hebben met overleggen, in de auto racen van afspraak naar afspraak. Tussendoor snel een boterhammetje naar binnen proppen, om vervolgens vanuit de auto weer verschillende telefonische afspraken te hebben. Het was normaal dat ik ’s avonds of in de weekenden structureel ook nog bereikbaar was, of doorwerkte. Ik moest er immers 24/7 voor de klant zijn, dacht ik. En dat elke dag. Waarbij ik het ook nodig vond om in het weekend vol te plannen met sociale activiteiten, en flink te willen sporten.
Ik liet mijn hoofd altijd aan staan. En dat terwijl ik mijn drukke hoofd toch al moeilijk kan stillen.
Niet bepaald een succesformule voor langdurige inzetbaarheid, dat kan ik je nu ook wel vertellen. En toch was dit hoe ik dacht dat het hoorde. Dit was immers het normaal, toch? Dit doet iedereen, toch? Om carrière te maken en door te groeien, hoort het er toch bij dat je zo druk bent, dat je veel afspraken hebt, en maar doorgaat, toch?
Een coach zei eens tegen mij; Jette, probeer jezelf eens vaker de vraag te stellen of het makkelijk mag. En die vraag herhaal ik nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Inmiddels ervaar ik elke dag dat het makkelijker mag. Ik heb besloten minder te plannen, niet meer structureel mee te gaan in de drukte van wat men verwacht en ik geef hierin duidelijker mijn grenzen aan.
Dit resulteert erin dat ik regelmatig ’s ochtends de tijd kan nemen om de dag te starten met een wandeling. En de mensen die ik tegenkom rustig kan begroeten met een goedemorgen en een lach. Zonder ze straal voorbij te vliegen. En hoewel ik me hier steeds comfortabeler bij voel, ervaarde ik dit in het begin echt als een detox. Ik voelde me onrustig, had het idee dat ik maar wat aan het aanklooien was, dat ik er niet bij hoorde. Het voelde alsof ik maar wat aan het dobberen was, zonder doel, zonder drive zoals ‘anderen’. Omdat ik het niet meer zo ontzettend druk had.
Inmiddels zijn mijn dagen niet meer gevuld met alleen maar overleggen of een ontplofte mailbox. En als dit wel eens een dag het geval is, dan zorg ik ervoor dat ik de dag erna tijd heb om weer even af te schakelen. Soms krijg ik te horen dat dit pure luxe is. En ja, zo ervaar ik het ook. Maar niet een luxe die zomaar komt aanwaaien. Ik werk er hard voor om dit te behouden. En dan niet het harde werken zoals we gewend zijn. Nee, het harde werken vanuit gevoel en vanuit mijn hoofd, om te bepalen wat ík nodig heb en wat voor mij als normaal voelt. Niet waarvan gedacht wordt dat het normaal wordt geacht.
Waarom ik dit deel? Omdat ik zelf veel inspiratie haal uit zulke tips. Dus mijn tip aan jou (met dank aan mijn coach); stel jezelf eens vaker de vraag of het makkelijk mag!
