Nu ik voor mezelf ben begonnen, merk ik dat het nog belangrijker is om stil te staan bij mijlpalen en successen te vieren. Hoe klein deze dan soms (in mijn ogen) ook zijn. Want alles is nieuw, en alles mag dus voor de eerste keer worden gevierd. Mijn valkuil is dat ik snel in een modus zit van maar doorgaan, focus op het grotere doel en daarmee vergeet stil te staan bij de mijlpalen die tussendoor worden behaald.
Sinds ik mijn eigen onderneming ben gestart, word ik er telkens aan herinnerd dat elke stap er één is die gevierd mag worden. Hoewel ik me hier nog niet altijd even bewust van ben, wordt het wel benadrukt door mijn omgeving. Vrienden en familie die me eraan herinneren dat de stap die ik zet er toch er weer eentje is voor in de boeken (letterlijk).
Het vieren van successen is een belangrijk aspect als het gaat over het stimuleren van (werk)geluk en medewerkerstevredenheid. Een stip op de horizon hebben is essentieel, gezamenlijk weten waar je als organisatie of als team naartoe wilt. Het is echter net zo belangrijk om te focussen op de weg er naartoe. Je houdt de mensen gemotiveerd door dit grotere doel op te delen in kleinere doelen. Om vervolgens ook echt bij deze doelen stil te staan als ze worden behaald en deze successen gezamenlijk te vieren. Stil staan bij de doelen die niet worden behaald is echter net zo belangrijk. Reflecteren en (van elkaar) leren zijn belangrijke aspecten bij het creëren van een lerende organisatie. Wat hebben we van elkaar geleerd? Hoe kunnen we dit in het vervolg anders doen? Niet om ‘af te straffen’ maar om een proces van reflecteren in gang te zetten. En bovenal een open cultuur te creëren waarbij het niet behalen van doelen niet wordt gezien als falen, maar als (gezamenlijk) leermoment.
Wanneer heb jij voor het laatst stilgestaan bij een succesmoment?
